İstanbul’un bohem ruhunu soluyan Cihangir bölgesinde yaşayan bir grup sanatçının zaten karmaşık olan ilişkileri üzerine çarpıcı bir bakış açısı sunan film, hayatlarına giren bir el kamerası sayesinde olayların akışını biraz daha tuhaf bir hale dönüştürüyor. Bu kameralı dönüşüm, ilişkilerin derinliklerine ve karmaşıklıklarına bir ayna tutuyor adeta. Eldeki kamera, belki de sanatçıların iç dünyalarını, onların gerçekleri ve yaşamlarını olduğu kadar hassas ve çarpıcı bir şekilde seyirciye aktarmak için işlev görüyor.

Bireyler arasındaki ilişkiler günlük yaşamın sıradanlığından sıyrılıp, daha önce hiç görmediğimiz bir boyuta taşınıyor, bu sayede onların gizemli dünyalarına daha derinlemesine bir bakış atma fırsatı elde ediyoruz. Neredeyse bir sürrealist tabloyu andıran bu karmaşık ilişkiler ağı, filmi izlerken bizi hem rahatsız ediyor, hem de merak içinde bırakıyor.

Cihangir’in o eşsiz bohem atmosferi ve sanatçılarının renkli yaşamları, bir el kamerası yoluyla izleyiciye yansıtılarak, belki de ilk kez bu kadar çıplak ve net bir şekilde karşımıza çıkıyor. Sinema perdesinden bizlere yansıyan bu hikaye, günlük yaşamın rutinliği içinde kaybolmuş detayları ve ilişkilerin ince çizgilerini öne çıkarıyor. Merkezinde bir el kamerası olan bu film, bize sanatçıların hayatlarındaki kırılma noktalarını, umutları, hayal kırıklıklarını ve karmaşık ilişkilerini son derece gerçekçi ve çarpıcı bir şekilde sunuyor.