Moskova, 1953. Yaklaşık 30 yıldır iktidarda olan Sovyet diktatörü Joseph Vissarionovich Stalin, hastalanarak hızla hayatını kaybeder. Şimdi ise Bakanlar Konseyi'nin üyeleri iktidar için kıyasıya bir yarışa girişir. Yaklaşık otuz yıl boyunca Sovyetler Birliği'ni demir yumrukla yöneten Stalin'in ölümü, ardında büyük bir boşluk bırakmıştır. İktidarı ele geçirmek adına, Bakanlar Kurulu'nun üyeleri arasında hırslı, çekişmeli ve acımasız bir güç mücadelesi başlamıştır. Stalin'in ölümüyle birlikte bu karmaşık ve çalkantılı süreç, Moskova'nın soğuk ve gri atmosferinde gelişir. Sovyetler Birliği'nin en yüksek makamlarını temsil eden Bakanlar Konseyi'nin üyeleri arasındaki bu mücadele, onların amansız hırslarını, iktidar sahasında ne kadar gaddar ve ne kadar acımasız olabileceklerini bir kez daha gözler önüne seriyor. Her biri Stalin'in yerine geçmek, o büyük gücü ele geçirmek ve zirvedeki bu boşluğu doldurmak için birbiriyle yarışıyor. Bu süreç, aslında her birinin çizgisini, karakterini ve kendi içerisinde geliştirdiği yönetim biçimini gözler önüne seriyor. Stalin'in ani ölümü, Sovyetler Birliği'nin kaderini belirleyecek olan karmaşık ve önemli bir süreci tetiklemiştir. Bu süreçte iktidar için çırpınan, kendini gösteren ve her şeyi göze alabilen politikacıların hikayesi, bizlere iktidarın çarpık doğasını ve hırslarının nelere muktedir olduğunu gösteriyor. Sonuç olarak, Stalin'in ölümünün ardından Sovyetler Birliği'ni sarsan bu iç dinamikler ve güç mücadelesi, hem bireylerin acımasızlığına, hem de iktidarın yozlaştırıcı etkisine dikkat çekiyor. Bu durum, iktidar koltuğuna oturan her bir kişinin karakterini ve yönetim tarzını belirleyen bir faktör olarak karşımıza çıkıyor. İktidarın bu yozlaştırıcı etkisi, ne yazık ki birçok kişinin acımasız birer iktidar sahibi olmasına yol açmıştır.