"Yalnız dul Joyce, evinde bir oda kiraya verir ve misafirlerinden biriyle tehlikeli derecede takıntıya dönüşen bir ilişkiye girer." Bu basit cümle, aslında yalnızlık, saplantı ve insan ilişkilerinin karmaşık yüzlerini büyük bir ustalıkla işleyen bir filmi özetliyor. Baş karakter Joyce, eşiyle olan bağını yitirdikten sonra, hayatının boşluğunu doldurmak için evinde bir oda kiraya verir. Ancak bu, başta masumane gibi görünen eylem, zamanla beklenmedik sonuçlar doğurur. Joyce, kiracılarından biriyle bağ kurmaya başlar ve bu bağ kısa sürede saplantıya dönüşür. Bu saplantı, izleyiciyi rahatsız eden bir gerçekçilikle ve sinir bozucu bir sadelikle sunulur. Film, Joyce'un bu tehlikeli eğiliminin ne dereceye kadar gidebileceğini gözler önüne sererken, izleyicinin gerilim ve belirsizlikle dolu bir yolculuğa çıkmasını sağlar. Film, yalnızlığın ve kişinin kendi iç dünyasında kaybolmanın getirdiği travmayı ve saplantıları çok iyi bir şekilde sergilemekte. Joyce'un kiracısına olan saplantısı, izleyicinin içine huzursuzluk tohumları ekerken, aynı zamanda onun yalnızlığının ve hayatta aradığı anlamı bulma çabasının da bir yansıması. Gerçekten etkileyici bir psikolojik derinlik ve insan ruhunun karanlık köşelerine yapılan bir yolculuk. Bu filme dair detaylar ve oyunculuklar, psikolojik gerilim türünün en iyi örneklerinden birini oluşturuyor.