Eski bir polis memurunun karanlık şüphelerle örtülü suçlar nedeniyle hapis yattıktan sonraki hayatı, tek bir hedef etrafında şekilleniyor. Tutuklu kaldığı dönem sona erdiğinde, kendini adeta bir obsesyon derecesinde bu hedefine adıyor. Açıkça adaletin kendine göre bir tanımı olduğunu düşünen bu eski polis, kanunların kimi zaman çaresiz ve yetersiz kaldığını görerek, kendi etik kurallarını belirliyor ve bu kurallar etrafında hareket ediyor. Film, başroldeki eski polisi meşru olmayan yöntemlerle suçla mücadele ederken takip ediyor. Bir yandan da onun, geçmişindeki hataları düzeltme ve kişisel hedeflerini gerçekleştirme çabalarına tanıklık ediyoruz. Filmde, adaletin ne olduğu, kimin belirlediği ve nasıl uygulandığı üzerine derinlemesine bir eleştiri yapılmakta. Eski polisin, adaleti kendi ellerine almasının ardından karşılaştığı etik ve moral ikilemler, filmde önemli bir yer kaplıyor. Film, izleyicinin ahlaki değerlerini sorgulamasına neden olacak şekilde kurgulanmış. Eski polisin suçla mücadelede izlediği yol, izleyicide hem sempati hem de rahatsızlık uyandırıyor. Bu karmaşık duygusal durum, filmi izlerken bize, adaletin ne olduğunu ve ne olması gerektiğini sorgulama fırsatı veriyor. Tüm bu etkenler, filmi sadece bir aksiyon veya polisiye filmi olmaktan çıkarıp, çok daha derin bir drama haline getiriyor. Tüm bu karmaşıklıklar ve derinlikler, izleyicinin sinemadan çıktıktan sonra bile filmi düşünmeye devam etmesini sağlıyor.