Önemli ölçüde bir elektrik kesintisi sonrasında, iki kız kardeşi kendi başlarının çaresine bakmayı öğrenmelerini izlediğimiz bu film, izleyiciyi etkisi altına alıyor. Belki de herkesin hayalini süsleyen, ama kimin cesaret edip de yaşamayı deneyimleyemediği bir durum: izole bir orman evinde yaşamak. Ancak filmin asıl odak noktası, her türlü teknolojik imkandan yoksun bırakılan bu iki genç kadının hayatta kalma mücadelesi. Elektrik kesintisi sonrasında aniden kendilerini modern dünyanın tüm olanaklarından mahrum bulan kardeşler, birbirlerinin gücüne ve dayanışmalarına bel bağlarlar. Yaşamlarının tüm rahatlığını bir anda bir kenara bırakıp, doğanın çetin şartlarına uyum sağlamalarını izleriz. Günlük hayatın basit görevleri bile zorlaşırken, kardeşlerin birbirlerine olan güvenlerinin üzerine kurulu ilişkilerinin derinliğini görürüz. Her ne kadar başlangıçta bu durum kardeşler için zorlu bir deneyim olsa da, zamanla doğanın parçası olmayı öğrenirler. Film boyunca izlediğimiz bu evrim, izleyiciyi de içine çeken bir unsurdur. Öte yandan filmin izleyicilere sorgulatmaya çalıştığı başka bir konu daha vardır: Acaba modern dünyanın imkanlarından soyutlanmak ne kadar kötüdür, yoksa bu durum bizi daha çok insana mı dönüştürür? Sonuç olarak, bu filmi sadece bir hayatta kalma hikayesi olarak görmek haksızlık olur. Bu, modern dünyanın getirdiği kolaylıkların bizi ne kadar zayıflattığının, insanın doğadaki yerinin ve gücünün ne olduğunun düşündürücü bir eleştirisi. Bu açıdan bakıldığında, film izleyicinin zihninde pek çok soru işareti bırakmayı başarıyor.