Eşinin ölümü sonrasında ve petrol kuyularında haftalarca çalışıp dünyadan uzak kaldıktan sonra, Kjetil, evlatlık aldığı oğlu Daniel'le ilişkisinde yaşadığı zorlukları aşmakta oldukça zorlanır. Bu durum, hem Kjetil'in hem de Daniel'ın duygusal yüklerini ağır kılar. Kjetil'in acisi ve Daniel'ın evlilik öncesi hayatına dair merakları, bu karakterleri içsel mucadeleler ve evrensel temalar çerçevesinde izlememizi sağlar.

Umutsuzluk içinde, Kjetil sonunda Daniel'ı Kolombiya'ya, biyolojik annesini aramak için götürmeye karar verir. Çaresizlik ve üzüntü, Kjetil ve Daniel’ın bu zorlu yolculuğu boyunca izleyicinin hislerine yön verir. Bu, sadece bir annenin arayışı değil, aynı zamanda bir baba ve oğlunun yeniden bağ kurma çabasıdır. Daniel'in annesini bulma süreci, Kjetil'in oğluna olan sevgisini derinleştiriyor ve onların arasındaki uçurumları kapattığını görüyoruz.

Güzergahları boyunca karşılaştıkları zorluklar ve sıra dışı karakterler, izleyicileri hem iç burkan bir dramın hem de sonu belli olmayan bir yolculuğun içine çeker. Kjetil ve Daniel'in Kolombiya’daki umutsuz arayışları, aynı zamanda bir birlerine olan sevgi ve saygılarını da pekiştirir.

Yönetmen, güçlü ve sakin bir şekilde, insanın içindeki umutsuzluk ve sevgi arasındaki ince çizgiyi ustaca tasvir eder. Karakterlerin serüveni, seyircilerin duygusal bir yolculuğa çıkmasına sebep olur. Kjetil ve Daniel karakterleri üzerinden evrensel aile değerleri ve sevginin gücü anlatılırken, insana dair özlemlerin ve kırılmış ilişkilerin onarılabileceği umudunu yükseltir. Bu film, sadece bir arayış hikayesi değil, aynı zamanda acı, sevgi ve umutsuzluk temasının hakkını veren bir drama.