Film, büyük bir esrar perdesinin arkasına sıkışmış, trajik bir olayı konu alıyor: Bir adam ya hayatına son vermiş ya da öldürülmüştür. Tek tanık ise otistik bir kız çocuğu. Bu olağanüstü hikaye, izleyicilere bir yandan duygusal anlamda dokunurken diğer yandan bir cinayetin karmaşık dünyasına sürükleyerek, gerçek, ham ve çarpıcı bir deneyim sunuyor. Film boyunca, izleyicilerin aklında sürekli canlı kalan soru şu: Adam gerçekten intihar mı etti yoksa acımasızca biri tarafından mı öldürüldü? Bu sorunun cevabını bulmak, otistik kız çocuğunun gördüklerine ve hatırladıklarına bağlı. Hepimizin aklında, bir çocuğun, özellikle de bir otistik çocuğun böylesine bir trajediyi nasıl anlayıp, bunu başkalarına aktarabileceği konusunda bir soru işareti var. Film, bu korkunç olayın üzerindeki sis perdesini adım adım aralıyor ve izleyiciyi tamamen içine çekiyor. Otistik kızın dünyasına daldıkça, seyirci, onun karmaşık ve farklı bakış açısını anlamaya çalışıyor. Otizmin ona ne gibi zorluklar ve belki de beklenmedik beceriler getirdiğini görüyoruz. Ayrıca, izleyicilerin duygusal bir yolculuğa çıkarak, otistik kız çocuğunu ve yaşadığı bu korkunç olayı daha derinden anlamaya çalıştığına da şahit oluyoruz. Film, sadece bir cinayet vakasını değil, aynı zamanda otizmle yaşamanın ne demek olduğunu anlama sürecini de gözler önüne seriyor.