Çevresel bir çöküşün ardından, insanlığın yüzde 20'sini tasfiye zorunda bırakan bu distopik hikayede, bir aile yemeği aniden ve trajik bir biçimde kaosa dönüşüyor. Baba, karmaşık ve rahatsız edici bir kararla, hükümetin yeni ötenazi programına katılmayı planlıyor. Bu olayın çarpıcı bir şekilde ters gitmesiyle ailede tahmin edilemez bir kriz başlıyor.

Film, gelecekteki bu dünya düzenine vurulmuş bir dirsek niteliğinde. İzleyiciyi, çevresel çöküşün insanoğluna nasıl vahşi bir hayatta kalma mücadelesi yüklediğine tanık olmaya davet ediyor. Baba karakterinin ötenazi programına dahil olma kararı, izleyiciye etiği, ahlakı ve sevdiklerinin hayatlarını koruma arzusu ile kendi hayatını feda etme arasındaki dengeyi sorgulama zorunluluğunu getiriyor.

Her bir karakterin tepkisi, insanların hayatta kalma içgüdülerinin nasıl farklılaştığını ve sevdiklerimiz için ne kadar ileriye gidilebileceğini gösteriyor. Güçlü ve hüzünlü bir hikaye anlatılıyor; çaresizlik, korku ve umut kavramları üzerine derinlemesine bir analiz sunuluyor.

Yönetmenin mekan ve kurgu kullanımı, izleyiciyi tamamen hikayenin merkezine çekiyor ve film, bir baba ve ailesinin verdikleri yaşam ve ölüm kararları hakkında olduğu kadar, bizi insan olmanın ne anlama geldiğini ve ne kadar uzağa gidilebileceğini düşünmeye zorlayan bir drama olarak karşımıza çıkıyor.