Son zamanlarda izlediğim ve etkisinden kurtulamadığım bir film hakkında konuşmak istiyorum. Hikayesi ilk bakışta oldukça sıradan gözükse de, etkileyici anlatımı ve derin karakter analizleri ile izleyicisini sorgulamaya iten bir film. Bir kadının, eşi benzeri olmayan bir dikkatle çizilmiş portresini sunan bu film, izleyicisini duygusal bir yolculuğa çıkarıyor. Merkezinde dul kalmış bir kadın karakter var ve onun yaşadığı aşk hikayesini izliyoruz. Eşini kaybettikten sonra yeniden aşka dair umutları canlanan bu kadın, bir adamla karşılaşıyor. Bu adam, rahmetli kocasına hayret verici derecede benziyor. Bu durum, kadının hem geçmişiyle hem de şimdiki duygularıyla boğuşmasına neden oluyor. Bu aşina görünen yüz karşısında, kadın öncekinden daha yoğun ve karmaşık bir aşk ilişkisi içerisine giriyor. Bu durum, aynı zamanda da üzerinden atamadığı geçmişiyle yeniden yüzleşmesine vesile oluyor. İzleyici, kadının bu duygusal karışıklığını ve aşka dair tutkulu, ancak korku dolu çabalarını takip ederken, kendi yaşamındaki aşk ve kayıp hikayelerine dair yeni bakış açıları kazanıyor. Film, bir yandan anılar ve geçmişle yüzleşme temasını işlerken bir yandan da yeni başlangıçlar ve aşka dair umudun her zaman var olduğunu hatırlatıyor. Başroldeki kadının geçmişiyle bu kadar yakından yüzleşmeye zorlanmasının onu nasıl değiştirdiği, bu süreçte neler hissettiği ve en önemlisi, bu karmaşık sürecin sonunda ne tür dersler çıkardığı merak konusu. Hafızaların silinmediği, anıların ve aşkların ölmediği bu sinema eseri, tam bir duygusal roller coaster. İzleyiciye, aşkın ölümün bile üstesinden gelebileceği mesajını veriyor. Oyunculuklar, hikaye örgüsü ve anlatım dili ile bu film, hem duygusal hem de düşündürücü bir deneyim sunuyor.