Türkçe dublajlı 200 Meters, Londra'daki ekranlarda prömiyerini Venedik Günleri'nde yaptı ve burada Halkın Seçimi Ödülü'nü kazandı. Festival devresinin başka yerlerinde sıcak bir karşılama olması muhtemel görünüyor. Yazar ve yönetmen Ameen Nayfeh, kısa belgeseller çekerek dişlerini sıktı ve bu, onun gözünde, sosyal ortamlardaki gerilimin alt akımlarını yakalamaktaki ayrıntı ve hüneri gösteriyor. Ancak Suliman'ın perdedeki varlığının gücü o kadardır ki, Nayfeh'in her sahnede gösterdiği başka ne varsa gözler ona çekilir.
Mustafa'nın, Tulkarem yakınlarındaki Batı Şeria'daki evinin balkonu ile sınır duvarının İsrail tarafında eşi ve üç çocuğunun paylaştığı dairenin balkonu arasında 200 metre ve engelsiz bir manzara var. Telefon görüşmeleri, ara sıra ziyaretler ve büyük bir sevgi ile kapatılan bir boşluk. Ancak Mustafa, oğlunun bir kaza geçirdiğinde fark ettiği gibi, bu kısa mesafeyi geçmenin önündeki tek engel duvar değildir. Yerli dram ve gerilim unsurlarını ustaca dengeleyen bir yol filminde, geçici olarak gerekli izinlerden yoksun olan Mustafa, kendisini ailesinin yanına kaçırmak zorundadır. Ali Suliman'ın, Mustafa rolündeki muhteşem merkezi performansı, Filistinlilerin günlük yaşamının öğütücü aşağılamalarını ikna edici bir şekilde yakalayan bu etkileyici ilk filmin kalbinde yer alıyor.
Ailenin ayrılmasının ardındaki nedenler üzerinde çalışılmamış, bu da birçok Filistinli için bu tür durumların normal olduğunu düşündürmektedir. Ama her şeyin altında ekonomik bir zorunluluk var - Mustafa'nın karısı duvarın kendi tarafında iki işte çalışıyor ama Batı Şeria'daki hayat onun daha belirsiz gelirine bağlı olacak - ve Mustafa'nın gururuna. "İsrailli bir kimlik bulma şansın vardı!" diye çıkışıyor ona. “İsrail kimliği istemiyorum” diye karşılık veriyor.
Ailesine katılmak için yolculuğa çıkma ihtiyacının aciliyeti, Mustafa'yı kaçakçıların rotasındaki, zamanlama konusunda daha rahat, sigaralarını içerek ve gençlerin telefonundaki memlere kıkırdayarak saatler geçirmekten memnun olan diğerleriyle çelişiyor. Görünüşe göre sadece Mustafa, kaçırılan gruptan birinin, uygunsuz anlarda kamerasını sallama eğiliminde olan Alman film yapımcısı Anne (Anna Unterberger) olmasının yarattığı risklerin tamamen farkında. Ve yoldaşlarından, göründüğü gibi olmadığını ilk fark eden Mustafa olur.
4l filmin büyük bir kısmı Mustafa'nın giderek artan tehlikeli duvarı aşma girişimleriyle ilgili olsa da, ailesiyle paylaştığı birkaç sahne filmde orantısız bir duygusal ağırlık taşıyor. Mustafa'nın çocuklarıyla güreşirken sergilediği elle tutulur zevk, resim boyunca yanında taşıdığı bir şeydir, bir şantiyede çalışırken onu rahatsız eden bel ağrısı kadar kalıcı bir ağrıdır. Ve karısı olarak Lana Zreik, kocasına, en azından kısmen onun hatası olduğuna inandığı bir durum ve ayrılıktan kaynaklanan hafif dikenli bir aşk aktarıyor. Mustafa rolünde Ali Suliman müthiş, tatmin edici katmanlı bir performans sergiliyor. Geceleri kızlarıyla telefonda konuşurken gülümsemesinin köşesindeki seğirme, ailesinden ve belki de kendisinden başarıyla sakladığı bir hüzün kuyusuna işaret ediyor. Önemli anlarda dizginlenmiş melankoliyi damlatan bir nota, Suliman'ın yadsınamaz çekiciliğinin etkisine katkıda bulunuyor.